ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ Γ.Σ.: Η Ιστορία του Συλλόγου των Ολυμπιονικών (1)
Ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος είναι ο αρχαιότερος αμιγώς αθλητικός σύλλογος της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1891 (σήμερα είναι 134 ετών!) και στο Ιδρυτικό Καταστατικό του, όπως δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (28 Ιουνίου 1891), αναφέρεται ο σκοπός της ίδρυσης του και συγκεκριμένα «… η εις απάσας τας κοινωνικάς τάξεις διάδοσις της Γυμναστικής και η βελτίωσις των κατ’ αυτή. Ο σκοπός ούτος επιδιώκεται δια της ιδρύσεως των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, της συστήσεως γυμναστηρίων και της εκδόσεως συγγραμάτων γυμναστικών».
Ο Πανελλήνιος ιδρύθηκε από 27 σημαντικά μέλη της Αθηναϊκής κοινωνίας του τέλους του 19ου αιώνα και πρώτος Πρόεδρός του ήταν ο Ιωάννης Φωκιανός, από τους πρωτοπόρους της ανάπτυξης της Γυμναστικής και του αθλητισμού.
Εξ αρχής, όπως αναφέρθηκε και στο Καταστατικό του, ο Σύλλογος είχε ως στόχο την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων και η ίδρυσή του προσέλκυσε το ενδιαφέρον του φιλέλληνα Γάλλου Βαρώνου Pierre de Coubertin, ο οποίος ήδη εργαζόταν για την αναβίωσή τους.
Η πρώτη διοίκηση και τα μέλη του Πανελληνίου αποτέλεσαν τους εν Ελλάδι συνεργάτες του de Coubertin στην προσπάθεια διοργάνωσης της πρώτης σύγχρονης Ολυμπιάδας το 1896.
Ο Πανελλήνιος προσκλήθηκε στο Συνέδριο της Σορβόννης στο Παρίσι το 1894, το οποίο είχε ως θέμα την αναβίωση και διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στο Συνέδριο αυτό ιδρύθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και ο Πανελλήνιος εκπροσωπήθηκε από τον επιφανή λογοτέχνη Δημήτριο Βικέλα, ήδη εγκατεστημένο στο Παρίσι.
Η έντονη παρουσία του και η αποφασιστική συμβολή του στην επανασύσταση του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων και στην διεξαγωγή της πρώτης σύγχρονης Ολυμπιάδας στην Αθήνα οδήγησαν στην εκλογή του ως πρώτου Προέδρου της ΔΟΕ.
Ο Πανελλήνιος αποτελεί την μήτρα του σύγχρονου Ελληνικού Αθλητισμού:Με πρωτοβουλία του Συλλόγου πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΓΑΣ (1897).
Ο Πανελλήνιος διοργάνωσε τους πρώτους Πανελλήνιους αγώνες στίβου (1905), τους πρώτους Σχολικούς αγώνες και τους πρώτους εφηβικούς και παιδικούς αγώνες.
Από μέλη του Πανελληνίου ιδρύθηκαν ο Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος (1893), ο Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος (1891), ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (1908), μετέπειτα Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος και ο Τρίτων (1943).
Στη διάρκεια των 134 ετών δραστηριότητάς του, ο Πανελλήνιος είχε και έχει σημαντικότατες αθλητικές επιτυχίες. Έχει αναδείξει πλειάδα πρώτων, δεύτερων και τρίτων Ολυμπιονικών, Παγκόσμιων Πρωταθλητών και Πρωταθλητών Ευρώπης. Έχει τεράστια συνεισφορά στην εισαγωγή και ανάπτυξη ομαδικών αθλημάτων όπως το μπάσκετ (πέντε φορές Πρωταθλητής Ελλάδος την δεκαετία του 1950) και το χάντμπολ. Οι αθλητές του έχουν καταρρίψει αναρίθμητα Πανελλήνια ρεκόρ σε πολλά ατομικά αθλήματα, καθώς και κάποια Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά ρεκόρ.
Στον Πανελλήνιο απονεμήθηκε το Χρυσό Ολυμπιακό Κύπελλο της ΔΟΕ, η ανώτατη διάκριση της ΔΟΕ προς αθλητικούς συλλόγους, για την συνεισφορά του Συλλόγου στο Ολυμπιακό κίνημα.
Οι Ολυμπιονίκες του Πανελληνίου Γ.Σ.
Σωτήρης Βερσής: Στίβος, Άρση Βαρών, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1876 ή 1879 καταγόμενος από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε στην Εμπορική Ακαδημία και εργάστηκε ως χρηματιστής. Υπήρξε από τους πρώτους αθλητές που στελέχωσαν τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο και στους Α’ Πανελλήνιους Αγώνες το 1896 συμμετέχοντας ως αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου ήρθε πρώτος στην άρση βαρών με ένα χέρι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Έλαβε επίσης μέρος στην δισκοβολία καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1900 στο Παρίσι συμμετείχε στη δισκοβολία και στη σφαιροβολία. Το ενδιαφέρον του επίσης στράφηκε και στη σκοποβολή. Το 1912 μάλιστα στους Παναιγυπτικούς Αγώνες στην Αλεξάνδρεια κατέλαβε μια πρώτη και μια τρίτη νίκη. Προσεβλήθη από την επιδημία ασιατικής γρίπης το 1918 και πέθανε.
Ιωάννης Περσάκης: Στίβος, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε το 1877. Ως αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου πέτυχε πρώτη νίκη στους Πανελλήνιους Αγώνες το 1896 στο άλμα τριπλούν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, λίγες μέρες αργότερα, κατετάγη τρίτος στο ίδιο αγώνισμα με επίδοση που συνιστούσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ (12.52 μ.).
Τηλέμαχος Καράκαλος: Ξιφασκία, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1866 από ιστορική οικογένεια της περιοχής. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους αγώνας σπαθασκίας. Συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 1900 στη σπάθη. Φοίτησε στην Σχολή Ευελπίδων. Έλαβε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και στους Βαλκανικούς του 1912-1913. Αποστρατεύθηκε μετά από ευδόκιμη υπηρεσία με το βαθμό του υποστρατήγου. Είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής όπως ο Παύλος Μελάς, ο Βλάσης Γαβριηλίδης, ο Λορέντζος Μαβίλης, ο Δημήτριος Βικέλας και ο πρίγκηπας Μουρούζης. Έγραψε το βιβλίο «Εισαγωγή της γυμναστικής στο στράτευμα». Συγγραφέας, φιλόσοφος, ποιητής, έγραψε και θέατρο. Υπότροφος στην παρισινή Ecole Normale Superieure όπου αρίστευσε. Πέθανε το 1951.
Γεώργιος Τσίτας: Πάλη, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1872. Μαζί με τον αδελφό του Κώστα ήταν αθλητές του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου. Δασκαλός του στην πάλη ήταν ο περίφημος Παναγής Κουταλιανός. Το 1895 έλαβε μέρος στα Τήνια και πρώτευσε στο άλμα τριπλούν και στη δισκοβολία ενώ ο αδελφός του Κώστας ήρθε πρώτος στην πάλη. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας την επόμενη χρονιά συμμετείχε στην ελληνορωμαϊκή πάλη αντιμετωπίζοντας στον τελικό του αγωνίσματος τον Γερμανό Καρλ Σούμαν. Ο αγώνας υπήρξε αμφίρροπος και συνεχίστηκε την επόμενη ημέρα. Ο Τσίτας ηττήθηκε λαμβάνοντας το ασημένιο μετάλλιο. Εκτός από τον Γεώργιο και τον Κώστα Τσίτα, αθλητής του Πανελληνίου υπήρξε και ο συγγενής τους Αντώνης Τσίτας ο οποίος το 1906 στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας κατέλαβε τη δεύτερη θέση με την ομάδα του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στη διελκυστίνδα. Ο Γεώργιος Τσίτας υπήρξε συνιδρυτής αρτοποιείου-ζαχαροπλαστείου μαζί με τους αδελφούς Φόρτη. Πέθανε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής.
Μιλτιάδης Γούσκος: Στίβος, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1874 ή το 1877. Ως αθλητής του Πανελληνίου λαμβάνει μέρος στα Τήνια το 1895 κερδίζοντας δύο χρυσά μετάλλια στη σφαιροβολία και στη δισκοβολία ενώ στους Α’ Πανελλήνιους Αγώνες το 1896 ήρθε πρώτος στη σφαιροβολία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας κατετάγη δεύτερος στη σφαιροβολία συναγωνιζόμενος τον Αμερικανό Γκάρετ. Εργάστηκε στις επιχειρήσεις Ράλλη στην Ινδία όπου και απεβίωσε το 1904.
Χαρίλαος Βασιλάκος: Στίβος, Αθήνα 1896
Η συμπερίληψη του μαραθωνίου δρόμου στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 έπειτα από πρόταση του φιλέλληνα Γάλλου Ακαδημαϊκού Μισέλ Μπρεάλ ήταν ένα γεγονός με ιδιαίτερους συμβολισμούς. Στους Α’ Πανελλήνιους Αγώνες που διεξήχθησαν λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με στόχο την επιλογή των αθλητών που θα εκπροσωπούσαν σε αυτούς την Ελλάδα, πρώτος νικήτης της παρθενικής αυτής διεξαγωγής μαραθωνίου δρόμου αναδείχθηκε ο αθλητής του Πανελληνίου Χαρίλαος Βασιλάκος. Ο καταγόμενος από την Μάνη ευπατρίδης δεύτερος ολυμπιονίκης στο μαραθώνιο δρόμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, γεννήθηκε το 1877 και μεγάλωσε στο Πασαλιμάνι αλλά έζησε πολλά χρόνια στην Πλάκα. Άνθρωπος της σκληρής, μεθοδικής, καθημερινής προπόνησης υπήρξε και μετά το 1896 πρωτοπόρος και πρωταθλητής του βάδην. Εργάσθηκε ως τελώνης στην Αθήνα για σαράντα χρόνια. Πέθανε το 1964 σε ηλικία 92 ετών.
Αλέξανδρος Τουφερής: Στίβος, Αθήνα 1896
Ο Ελληνογάλλος (Alexandre Tuffere) με πατέρα Γάλλο και μητέρα Ελληνίδα αθλητής του Στίβου συμμετείχε με την γαλλική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας έπειτα από την άρνηση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να του επιτρέψει να συμμετάσχει με την ελληνική ομάδα. Ήταν δεύτερος στο άλμα εις τριπλούν πίσω από τον περίφημο Τζέιμς Κόνολι. Έλαβε επίσης μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι με την Γαλλία και το 1906 στην Μεσολυμπιάδα με την ελληνική ομάδα στο άλμα εις τριπλούν. Πολυσύνθετος αθλητής υπήρξε γέννημα θρέμμα του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου αναδείχθηκε επτά φορές νικητής σε Πανελληνίους αγώνες (τριπλούν, 110 μ.εμπόδια, άλμα εις ύψος και εις μήκος). Ήταν τραπεζικός υπάλληλος και διέμεινε για πολλά χρόνια στην Ξάνθη όπου χρημάτισε πρόεδρος του Ορφέα Ξάνθης από το 1924. Πεθαίνει το 1958.
Παντελής Καρασεβδάς: Σκοποβολή, Αθήνα 1896
Γεννήθηκε στον Αστακό Ακαρνανίας το 1876. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Πάτρα εντασσόμενος στο αθλητικό δυναμικό του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών συνεχίζοντας τις σπουδές του στο Παρίσι. Ασχολήθηκε από νωρίς τόσο με την κολύμβηση όσο και με τη σκοποβολή. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896, σε ηλικία 19 ετών, ως αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου έλαβε μέρος στο αγώνισμα «τυφεκίου από 200 μέτρων» όπως ήταν η επίσημη ονομασία του αγωνίσματος κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο. Αργότερα κατετάγη ως εθελοντής στο Μακεδονικό και Κρητικό Αγώνα. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου ανέπτυξε φιλικούς δεσμούς με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Έλαβε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα ως επικεφαλής σώματος Αιτωλοακαρνάνων. Έλαβε επίσης μέρος στην επανάσταση της Σάμου (1912) ενώ κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, τραυματιζόμενος σοβαρά, προήχθη σε ταγματάρχη επ’ ανδραγαθία. Ακολούθως στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο βρίσκεται πάλι εθελοντικά επικεφαλής ελληνογαλλικού τμήματος, της Λεγεώνας των Ξένων, στην εκστρατεία των Δαρδανελίων. Το διάστημα αυτό γνωρίζεται με τον στρατηγό Ντε Γκωλ στη μάχη του Βερντέν και λαμβάνει τυπικώς τον βαθμό του ταγματάρχη του γαλλικού στρατού και το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία με το 5ο Ευζωνικό Σύνταγμα του Νικολάου Πλαστήρα. Εξελέγη τρείς φορές βουλευτής Αιτωλίας & Ακαρνανίας με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Το 1924 εκφώνησε στη Βουλή τον λόγο του «Περί των προτερημάτων της Δημοκρατίας και των ελαττωμάτων της Βασιλείας». Τόση ήταν η αίσθηση που προκάλεσε ο λόγος αυτός ώστε να διανεμηθεί τυπωμένος σε όλη την Ελλάδα. Εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ και το 1944 συμμετείχε στη Βουλή των Κορυσχάδων Ευρυτανίας της Π.Ε.Ε.Α. Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1924-1935), πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (Π.Α.Ο.) επί έξι χρόνια και πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου (Π.Γ.Σ.) για δέκα χρόνια. Απεβίωσε το 1946 στον Αστακό.
Περικλής Κακούσης: Στίβος, Άρση Βαρών, Σαιντ Λούις 1904
Γεννήθηκε το 1879 και καταγόταν από την Αίγινα. Αθλητής εξαιρετικών δυνατοτήτων κατακτά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σαιντ Λούις το χρυσό μετάλλιο αποφασίζοντας να παραμείνει μόνιμα στις Η.Π.Α όπου ασχολήθηκε μεταξύ άλλων και με την επαγγελματική πάλη. Αρνήθηκε πρόταση που του έγινε να ενταχθεί σε αθλητικό σύλλογο της Νέας Υόρκης δηλώνοντας με περηφάνια ότι παρέμενε αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου. Έλαβε μέρος σε διάφορα αγωνίσματα κατά τους Μεσολυμπιακούς Αγώνες του 1906 στην Αθήνα.
Νικόλαος Γεωργαντάς: Στίβος, Σαιντ Λούις 1904, Αθήνα 1906
Γεννήθηκε το 1880 στην Αρκαδία. Αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Τριπόλεως και εν συνεχεία δίδαξε ως δάσκαλος στον Βόλο. Το 1901 έλαβε για πρώτη φορά μέρος στους πανελλήνιους αγώνες στίβου με τον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου σημειώνοντας τριπλή νίκη στις ρίψεις (δίσκο, σφαίρα, λιθάρι). Στη συνέχεια εντάχθηκε στο αθλητικό δυναμικό του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου. Το 1904 έχοντας καταρρίψει όλα τα πανελλήνια ρεκόρ στη δισκοβολία, τη λιθοβολία και τη σφαιροβολία έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σαιντ Λούις κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία. Στους Θ’ Πανιώνιους αγώνες Σμύρνης, πέτυχε τρείς πρώτες νίκες στα αγωνίσματα των ρίψεων τιμώμενος με την ανώτατη διάκριση του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου, τον Χρυσό Σταυρό. Η κορυφαία του στιγμή ήταν η Μεσολυμπιάδα του 1906 όταν κατέκτησε τρία μετάλλια, ένα χρυσό στη λιθοβολία και δύο ασημένια στη δισκοβολία και στην ελληνική δισκοβολία. Οι αθλητικές του επιτυχίες θα συνεχιστούν στους ΙΑ’ Πανιώνιους αγώνες, το 1907, όπου κατακτά δύο πρώτες νίκες στην σφαιροβολία και στη λιθοβολία και στους ΙΓ’ Πανιώνιους Αγώνες με πρωτιές στη λιθοβολία και στη δισκοβολία. Το 1908 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου με την καθιέρωση του τελετουργικού της παρέλασης των κρατών που συμμετείχαν, ο Νικόλαος Γεωργαντάς είναι ο πρώτος Έλληνας σημαιοφόρος της Εθνικής Ολυμπιακής Ομάδας. Το 1921 αναχωρεί για την Αμερική απ’ όπου επέστρεψε πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταπολεμικά από το 1955 έως το 1957 διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου για τον οποίο είχε αγωνισθεί ως αθλητής. Έλαβε τέλος τον τίτλο του επιτίμου μέλους του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. Πέθανε στην Αθήνα το 1958.
Κωνσταντίνος Σπετσιώτης: Στίβος, Αθήνα 1906
Γεννήθηκε το 1883. Το 1904 στους Η’ Πανιώνιους αγώνες στην Σμύρνη συμμετείχε ως αθλητής του Πανελληνίου και έρχεται πρώτος στα 1000 μ. βάδην. Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 ήταν τρίτος στα 1500 μ. βάδην ενώ προηγουμένως είχε κερδίσει την πρώτη νίκη στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου λαμβάνοντας μέρος στο βάδην 3000 μ. Πέθανε το 1966.
Γεώργιος Σκοτάδης: Σκοποβολή, Αθήνα 1906
Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 κατετάγη τρίτος στη σκοποβολή με στρατιωτικό περίστροφο από τα 20 μ.
Μενέλαος Σακόρραφος: Ξιφασκία, Αθήνα 1906
Στην Μεσολυμπιάδα του 1906, ως μέλος της ελληνικής ομάδας στη σπάθη που αποτελούνταν από τους Ι.Γεωργιάδη, Τρ.Κορδογιάννη, Χρ.Ζορμπά και τον ίδιο, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο.
Κωστής Τσικλητήρας: Στίβος, Λονδίνο 1908, Στοκχόλμη 1912
Ο μέγιστος των Ελλήνων αθλητών του 20ου αιώνα με τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια γεννήθηκε στην Πύλο το 1888 και λίγους μήνες πριν από την Μεσολυμπιάδα του 1906 πέρασε στη δύναμη του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου ενώ παράλληλα σπούδαζε στην Εμπορική Ακαδημία του Ρουσσόπουλου. Το 1907 κατακτά τρία χρυσά μετάλλια στους ΙΑ’ Πανιώνιους Αγώνες στο άλμα εις ύψος, στο ύψος άνευ φοράς και στο μήκος άνευ φοράς. Του απονεμήθηκε επίσης ο Χρυσός Σταυρός του Πανιωνίου. Ο Τσικλητήρας, εκτός από την πορεία του στον Στίβο, ήταν τερματοφύλακας των ομάδων του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στο ποδόσφαιρο και το πόλο. Από το 1908 συμμετείχε στην πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα που σχημάτισε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών κατακτώντας πανελλήνιες διακρίσεις. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ο Τσικλητήρας αγωνιζόμενος στο μήκος άνευ φοράς και στο ύψος άνευ φοράς κερδίζει δύο ασημένια μετάλλια. Τον Απρίλιο του 1912 καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ τόσο στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς που κατείχε ο κορυφαίος του αγωνίσματος Ρέι Γιούρι από το 1904 όσο και στο άλμα εις ύψος. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912, που ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, πετυχαίνει πρώτη νίκη στο μήκος άνευ φοράς και στο ύψος άνευ φοράς κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο. Στην Ελλάδα ο Τσικλητήρας είναι πλέον «Θρύλος». Όταν ωστόσο λίγο αργότερα ξεσπούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι δεν θα δεχθεί να μείνει στα μετόπισθεν κάνοντας οιαδήποτε χρήση των αθλητικών του τίτλων. Στο πολεμικό μέτωπο όμως προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα και πεθαίνει στις 10 Φεβρουαρίου 1913. Ήταν μόλις 25 ετών. Ο ελληνικός λαός τον περιέβαλε με τιμές αληθινού εθνικού και λαϊκού ήρωα.
Αλέξανδρος Θεοφιλάκης: Σκοποβολή, Αθήνα 1906, Αμβέρσα 1920
Γεννήθηκε στην Σπάρτη το 1877. Αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου έλαβε μέρος στην Μεσολυμπιάδα του 1906 όπου κατετάγη δεύτερος στη βολή με στρατιωτικό περίστροφο από 20 μέτρα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920 συμμετείχε με την εθνική ομάδα και με συμπαίκτες τους Γ.Μωραϊτίνη, Ι.Σάππα, Ι.Θεοφιλάκη και Αλ.Βρασινόπουλο στο ομαδικό του αυτόματου πιστολιού από απόσταση 30μ. κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Επίσης συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908, 1912 και 1924.
Γιώργος Ρουμπάνης: Στίβος, Μελβούρνη 1956
Γεννήθηκε το 1929 στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από τη Στεμνίτσα Αρκαδίας. Το 1956 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Μελβούρνη κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ σε έναν τελικό διάρκειας 8 ωρών. Ο ελληνισμός της Αυστραλίας με συγκίνηση και χαρά υποδέχθηκε την νίκη του. Αγωνίστηκε επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 1960 ενώ το 1965 του απονεμήθηκε το Αθλητικό Βραβείο του ΠΣΑΤ ως καλύτερου αθλητή της χρονιάς. Διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών. Σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πανελληνίου. Πρόκειται για ένα ζωντανό θρύλο του ελληνικού αθλητισμού.
Comments
Post a Comment